หนองบัวลำภู – ครูไทยสอนภาษาฝรั่งเก็บประเป๋าตกกลางสี่แยกเช้ามืดพบมีเงินสดเกือบร่วม 1 แสน ส่งคืนเจ้าของ

ครูบีบีฯครูไทยสอนภาษาฝรั่งเก็บประเป๋าตกกลางสี่แยกเช้ามืดพบมีเงินสดเกือบร่วม 1 แสน ส่งคืนเจ้าของ ผอ.โรงเรียนชื่นชมลูกน้องทำดี มอบเกียรติบัตรครูดีศรีภูบดินทร์พร้อมช่อดอกไม้หน้าเสาธง ขณะเจ้าของเงินเดินทางมาร่วมด้วย มอบวิทยุธรรมะและเงินเป็นสินน้ำใจ

ผู้สื่อข่าวเดินทางไปที่โรงเรียนอนุบาลภูบดินทร์ เยื้องสำนักงานเทศบาลเมืองหนองบัวลำภู ตั้งอยู่ริมถนนรอบเมืองหนองบัวลำภู เลขที่ 80 หมู่ที่ 2 ตำบลโพธิ์ชัย อำเภอเมืองหนองบัวลำภู จังหวัดหนองบัวลำภู ภายหลังมีการแชร์โพสต์ครูเก็บเงินได้ร่วมแสนบาทในโลกโซเซียสคืนเจ้าของ ทันทีที่ไปถึงโรงเรียนอนุบาลภูบดินทร์ ในขณะนั้นคณะครูกำลังนำนักเรียนเข้าแถวหน้าเสาธงเคารพธงชาติตามปกติ
ขณะที่ ดร.ภูเงิน บุตรเคน ผู้อำนวยการโรงเรียนอนุบาลภูบดินทร์ ได้ทำพิธีมอบ เกียรติบัตร คนดีศรีภูบดินทร์พร้อมด้วยช่อดอกไม้ ให้กับ นางสาววราภรณ์ จิตภักดี หรือครูบีบี ครูประจำชั้นป.1 สอนวิชาภาษาอังกฤษ ที่บริเวณหน้าเสาธง หลังจากที่เด็กนักเรียน ตั้งแต่ชั้นอนุบาลจนถึง มัธยมศึกษาปีที่ 3 ทำกิจกรรมเคารพธงชาติ สวดมนต์ไหว้พระเสร็จ พร้อมทั้งได้กล่าวยกย่องชมเชยครูบีบี ให้กับเด็กนักเรียนกว่า 600 คน
โดย ดร.ภูเงิน บุตรเคน ผอ.โรงเรียนอนุบาลภูบดินทร์ เล่าให้ฟังว่าเมื่อวานนี้ ครูบีบี(นางสาววราภรณ์ จิตภักดี) ขณะขับรถจักรยานยนต์มาโรงเรียน พบกระเป๋าตกที่บริเวณสี่แยกปั้มกิจเจริญ ในเขตเทศบาลเมืองหนองบัวลำภู จากนั้นเก็บกระเป๋าแบบหิ้วลายขาวดำได้ แล้วนำส่งคืนให้กับเจ้าของ โดยภายในกระเป๋ามีเงินอยู่จำนวนมากพอสมควรร่วมแสนบาท พร้อมด้วยโทรศัพท์อีก 2 เครื่อง และสิ่งของอื่นๆอีก จึงขอชื่นชมครูบีบี หรือคุณครูวราภรณ์ จิตใจภักดี พูดแล้วยังขนลุก ครูเป็นคนที่มีจิตใจดีจริงๆ มีความซื่อสัตย์ เป็นคนดีที่ไม่ใช่เป็นคนดีส่วนตัว เป็นคนดีของนักเรียน เป็นคนดีของโรงเรียน และเป็นคนดีของสังคม คือจังหวัดหนองบัวลำภู

พร้อมกับฝากกับนักเรียนว่า เราไม่มีความภูมิใจในการเอาสิ่งของของคนอื่นมาเป็นของเรา ถ้าสมมติว่าของเราหาย นักเรียนจะเสียใจไหม และคนที่เอาไปก็ไม่ภูมิใจ สิ่งไหนที่ไม่ใช่ของ ของเราก็ไม่ควรเอาไป ในเรื่องของความซื่อสัตย์นี้ กินอย่างไรก็ไม่หมด ก็จำไว้เสมอว่า ซื่อกินไม่หมดคดกินไม่นาน ซึ่งเด็กๆ นักเรียนได้ปรบมือแสดงความยินดีต่อครูบีบี ที่ได้ทำตัวเป็นต้นแบบให้กับเด็กๆ นักเรียนและสังคม
ทางด้าน นางสาววราภรณ์ หรือครูบีบี หรือ ทีชเชอร์บีบี ครูสอนภาษาต่างประเทศ โรงเรียนอนุบาลภูบดินทร์ กล่าวว่า ตอนนั้นเป็นเวลา 05.55 น.ของวันที่ 23 กรกฎาคม 2567 ได้เดินทางมาปฏิบัติหน้าที่ ที่โรงเรียนขับรถมาถึงบริเวณสี่แยกปั้มน้ำมัน ปตท.กิจเจริญ ทางที่จะเลี้ยวมาถึงโรงเรียน ห่างจากโรงเรียนประมาณ 300 เมตร เห็นกระเป๋าตกอยู่บริเวณกลางสี่แยก จึงจอดรถข้างทางลงไปเก็บกระเป๋าขึ้นมา มองดูกระเป๋าเห็นมีเงินเยอะแยะและตกใจ ต้องตามหาเจ้าของให้ได้
แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันมีรถเก๋งสีขาวอยู่ฝั่งตรงข้ามกับครู ถามว่า หนูกระเป๋าใครลูก ฝากไว้ไหม ก็เลยบอกว่า ไม่เป็นไรค่ะหนูเป็นคุณครูอยู่โรงเรียนอนุบาลภูบดินทร์ เดี๋ยวหนูจะตามหาเจ้าของ พอดีเห็นกระเป๋าไม่ได้รูดซิป พอมาถึงโรงเรียนก็ไม่มีเวลาแล้ว จะต้องขึ้นกับรถรับส่งนักเรียน ไปรับนักเรียนสายกุดจิก เพื่อไปรับนักเรียนมาโรงเรียน จึงฝากกระเป๋าไว้ กับครูรินดา
จากนั้นเมื่อกลับมา จึงนำกระเป๋าไปเปิดที่ห้องธุรการ ที่มีกล้องวงจรปิดอยู่จะได้เป็นหลักฐาน ว่าของเขาไม่หาย ขณะที่ครูลินดา ศรีวิพัฒ ครูโรงเรียนอนุบาลภูบดินทร์บอกว่า ตายแล้วพี่ไปเอามาได้อย่างไร มีเงินเยอะแยะไปหมด ก็เลยบอกว่ามันหล่นอยู่กลางทางเลยเก็บมา ตอนแรกว่าจะโพสต์ลงหนองบัวลำภูกินอะไรดี แต่เห็นจำนวนเงินไม่กล้าโพสต์ ครูรินดา ถามว่าต้องแจ้งตำรวจไหม ก็เลยบอกว่า ครูลินดาฯ พยายามติดต่อเจ้าของเขาดูก่อน ดูจากเบอร์ในโทรศัพท์ของเขาแล้วโทรหา เจ้าของกระเป๋าให้ได้ก่อน ให้โทรตามเบอร์ที่โทรออกล่าสุดหรือเบอร์ที่บันทึกรายชื่อไว้ ก็เลยให้ครูรินดาติดต่อไป
จนสามารถแจ้งเจ้าของกระเป๋าให้มารับคืน คือ คุณแม่บุญเพ็ง ผดาศรี จากการเก็บเงินได้จำนวนมากและไม่อยากครอบครองเป็นของตัวเอง เพราะว่าไม่ใช่เงินของเรา ส่วนคติในการที่ครองใจตัวเองยึดถือมาตลอด คือเดินตามรอยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 9 ในข้อที่ 4 ความซื่อสัตย์และความกตัญญู และขอถวายความดีนี่เพื่อในหลวงรัชกาลที่ 10 เนื่องในโอกาสวันเฉลินพระชนมพรรษา 6 รอบ 72 พรรษา ในวันที่ 28 กรกฏาคม 2567 ซึ่งปกติแล้วหากเก็บของคนอื่นได้ในชีวิตก็จะหาเจ้าของตลอด แต่ครั้งนี้ถือว่ามากที่สุดในชีวิต
ทางด้าน นางบุญเพ็ง ผดาศรี อายุ 61 ปี อยู่บ้านเลขที่ 140 บ้านห้วยเตย ต.หนองหว้า อ.เมือง จ.หนองบัวลำภู เจ้าของกระเป๋า เล่าว่า แต่ก่อนเป็นครูศูนย์เด็กตำบลหนองหว้า หลังเกษียณแล้วได้เปิดร้านขายของอยู่ที่บ้านนาเลิง ต.โนนขมิ้น อ.เมืองหนองบัวลำภู วันที่กระเป๋าหายได้ออกจากบ้านมาซื้อผักและของที่ตลาดเช้าเทศบาล 2 ในตัวเมืองไปขายที่ร้านค้า วันนั้นออกจากบ้านมาประมาณตีสี่ พอดีตอนนั้นหลังซื้อของเสร็จแล้วมาเจอเพื่อนที่พุทธวจน ด้วยกันเลยรีบไปเปิดกระเป๋าหาอะไรมาจดเบอร์โทร ตอนนั้นคิดว่าตัวเองเอาตั้งไว้หน้ารถแล้ว แต่คงจะลืมไว้หลังรถตั้งบนผักผลไม้ จึงทำให้หล่นลง

จากนั้นมาจากตลาดเช้า แวะปั้มจะเติมน้ำมันที่บ้านดอนหัน ต.โพธิ์ชัย อ.เมือง ห่างตลาดเช้าประมาณ 3-4 กิโลเมตร มาหากระเป๋าไม่เห็น ทีแรกก็คิดว่าตัวจับกระเป๋ามาวางไว้หน้ารถแล้วมีคนหยิบไป ในขณะนั้นมีความรู้สึกว่าหมดแล้วว่าเงินก้อนนี้ จะเอาไปทำรั้วให้ปู่บารมีธรรม เพราะว่าอาจารย์อยากได้รั้วรอบศาลา ก็เลยมาสั่งของจะไปทำ คิดว่าจะเอาเงินก้อนนี้หมดแล้วละ จึงตั้งสติใช้สมาธิ คิดเห็นคำของพระพุทธเจ้าว่า สิ่งไหนที่เสียไปไม่ใช่ของเรา ส่วนไหนที่เป็นของเรา ส่วนไหนที่เขาไม่เอา ก็ขอให้ได้กลับคืนมา คิดในใจว่า ถ้าจะเป็นของเราคงจะได้คืนมา แต่ก็เสียใจอยู่ ซึ่งก็ได้ให้เพื่อนโทรศัพท์ติดต่อกลับมาหาโทรศัพท์ตัวเองครูไม่รับ แต่ครูก็ได้โทรกลับ
และวันนี้ได้รู้ถึงมีคนที่เก็บได้ จึงมารับกระเป๋าคืน ซึ่งเมื่อวานมารับกระเป๋าคืน ก็ยังไม่พบกับผู้ที่เก็บได้ จะให้เงินเป็นค่าตอบแทนก็บอกว่าไม่รับ เป็นคนดีจริงๆ ดีทั้งกายดีทั้งใจ มีศีลธรรม มีศีลเสมอกับเรา เป็นคนที่มีอินทรีย์เสมอกันถึงได้เจอกัน วันนี้ก็ขอมอบวิทยุธรรมะพุทธวจนะ พร้อมทั้งเงินสินน้ำใจจำนวนหนึ่งไม่บอกหรอก ว่า เท่าไรให้เป็นสินน้ำใจ ซึ่งเงินก้อนนี้ ตอนแรกเบิกมามีอยู่ 100,000 กว่าบาท แต่ก็ใช้จ่ายไป เหลืออยู่ในกระเป๋า 71,000 บาท พร้อมกับโทรศัพท์ 2 เครื่อง พร้อมกับกุญแจรถยนต์ฟอร์จูนเนอร์ และของใช้ต่างๆ ข่าวคืบหน้าจะรายงานให้ทราบต่อไป
สุภัชรกานต์ แก้วสิงห์ หนองบัวลำภู

ในประเทศ